Borussia Dortmund: Dominacja na boisku

Borussia Dortmund została założona 19 grudnia 1909 roku jako klub piłkarski z siedzibą w Dortmundzie w Nadrenii Północnej-Westfalii w Niemczech. Za utworzeniem zespołu odpowiedzialna była grupa młodych mężczyzn niezadowolonych ze sponsorowanego przez Kościół katolicki klubu Trinity Youth, którego byli częścią. Tych 18 młodych rebeliantów postanowiło stworzyć własną drużynę piłkarską, która później przekształciła się w Borussię Dortmund (źródło). Nazwa „Borussia” pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego język pruski (Preußen), natomiast „Dortmund” odnosi się do miasta, w którym się znajduje.

W pierwszych latach Borussia Dortmund miała trudności z wywarciem wpływu na scenę piłkarską. Ich pierwsze większe osiągnięcie miało miejsce w 1913 roku, kiedy zdobyli mistrzostwo lokalnej ligi. Jednak dalszy postęp został zahamowany z powodu I wojny światowej, która przerwała zawody sportowe w całej Europie.

Dopiero po drugiej wojnie światowej Borussia Dortmund zaczęła robić furorę na poziomie krajowym. W sezonie 1946-47 BVB zapewniło sobie tytuł Oberliga West – swoje pierwsze mistrzostwo regionalne od czasów przed II wojną światową (źródło).

Znani gracze w tym okresie to August Lenz i Alfred Preissler. Lenz grał w BVB od 1924 r. aż do przejścia na emeryturę w 1937 r. i pomagał przeprowadzić drużynę przez trudne czasy, gdy reżim nazistowski kontrolował niemiecką piłkę nożną (źródło). W międzyczasie Preissler reprezentował zarówno BVB, jak i Niemcy na poziomie międzynarodowym; strzelił dla Dortmundu ponad 100 goli w latach 1946–1958 i zyskał przydomek „der Bomber” (źródło).

Borussia Dortmund przeżyła kilka złotych epok, z sezonami pełnymi trofeów i niezapomnianymi momentami, które pozostawiły niezatarty ślad w historii piłki nożnej. Poniżej omówimy trzy główne okresy sukcesów zespołu:

Lata pięćdziesiąte - wczesne sukcesy

W latach pięćdziesiątych Borussia Dortmund stała się w Niemczech siłą, z którą należy się liczyć. Prowadzeni przez kultowego menadżera Helmuta Schneidera, zdobyli swoje pierwsze mistrzostwo Niemiec w 1956 roku, a kolejne zaledwie dwa lata później (źródło). Oprócz sukcesu na rynku krajowym, BVB po raz pierwszy w swojej historii w tym okresie zdobyło także DFB-Pokal (Puchar Niemiec).

W tym okresie gracze tacy jak Alfred Preissler i Franz Brungs wywarli znaczący wpływ na sukcesy Borussii Dortmund. W szczególności Preissler odegrał kluczową rolę podczas obu mistrzostw ligi; strzelił imponującego podwójnego hat-tricka przeciwko Werderowi Bremie w meczu zakończonym wynikiem 7:3 (źródło).

Lata 90. – Era Ottmara Hitzfelda

Jeden z najbardziej udanych okresów w historii Borussii Dortmund miał miejsce pod wodzą trenera Ottmara Hitzfelda w latach 1991-1997. Podczas swojej pracy w BVB Hitzfeld poprowadził ich do dwóch tytułów mistrza Bundesligi (w latach 1994–95 i 1995–96), zwycięstwa w DFB-Pokal (w 1989 r.), a co być może przede wszystkim doprowadził ich do chwały w Lidze Mistrzów UEFA w pamiętnym sezonie 1996-97.

Gracze tacy jak Matthias Sammer, Andreas Möller i Stéphane Chapuisat stali się powszechnie znani w tej złotej erze. W finale Ligi Mistrzów przeciwko Juventusowi w Monachium w sezonie 1996/97 Lars Ricken strzelił legendarnego gola tuż po wejściu na boisko z ławki rezerwowych i przypieczętował zwycięstwo (źródło).

Lata 2010 – era Jürgena Kloppa

Kolejny okres sukcesów Borussii Dortmund przypadł na lata 2008-2015 pod okiem Jürgena Kloppa. Podczas swojej pracy w BVB Klopp poprowadził drużynę do zdobycia kolejnych tytułów mistrza Bundesligi (w sezonach 2010-11 i 2011-12), jednego zwycięstwa w DFB-Pokal (w 2012 r.) i występu w finale Ligi Mistrzów UEFA (w 2012 r.) 2013), gdzie o włos przegrali z rywalem Bayernem Monachium.

W tej epoce zabłysnęli tacy gracze jak Robert Lewandowski, Mats Hummels, Marco Reus, Shinji Kagawa i İlkay Gündoğan. Pamiętny mecz z Malagą w kwietniu 2013 roku pokazał odporność Dortmundu, gdy strzelił dwa gole w ostatniej minucie i zapewnił sobie miejsce w półfinale Ligi Mistrzów (źródło).

Najbardziej godnym uwagi rywalem Borussii Dortmund jest niewątpliwie FC Schalke 04 z sąsiedniego Gelsenkirchen. Mecze pomiędzy tymi dwoma zespołami nazywane są „Revierderby” lub „Ruhr Derby”, co wynika z lokalizacji obu klubów w niemieckim regionie Ruhr – tradycyjnym obszarze górnictwa węgla o głęboko zakorzenionej kulturze robotniczej. Rywalizacja sięga 1925 roku, kiedy obie drużyny po raz pierwszy zmierzyły się ze sobą i zwyciężyło Schalke (źródło).

Derby pomiędzy Borussią Dortmund a Schalke to zawsze zacięta walka, naznaczona pełnym pasji pokazem wsparcia ze strony obu grup kibiców. Spotkania często mają znaczący wpływ na rankingi w lidze i lokalne prawo do przechwalania się, czyniąc je istotną częścią tożsamości każdego klubu.

Inne rywalizacje obejmują starcia z Bayernem Monachium – znanym jako „Der Klassiker” (Klasyk) – które w ostatnich latach przybrały na intensywności ze względu na wyzwania o tytuł i głośne transfery między graczami takimi jak Mario Götze, Robert Lewandowski i Mats Hummels (źródło).

Borussia Dortmund rozgrywa swoje mecze u siebie na stadionie Signal Iduna Park (wcześniej znanym jako Westfalenstadion), zainaugurowanym w 1974 roku. Może pomieścić 81 365 widzów na meczach ligi krajowej (zmniejszona do 66 099 na mecze międzynarodowe) jest to największy stadion w Niemczech – oferujący niezrównaną atmosferę podczas dni meczowych.

Unikalną cechą Signal Iduna Park jest trybuna Südtribüne, czyli południowa trybuna – znana również jako Żółta Ściana – na której znajduje się około 25 000 stojących kibiców, którzy tworzą elektryzujące środowisko, które może zastraszyć przeciwne drużyny. Stadion słynie w całej Europie ze swojego fanatycznego wsparcia; wielu uważa to za jedną z najlepszych atmosfery w piłce nożnej (źródło).

Ta zastraszająca natura niewątpliwie przyczyniła się do imponującego bilansu Borussii Dortmund u siebie. Warto zauważyć, że w sezonie 2011-12 Bundesligi BVB ustanowiło rekord niepokonanej drużyny w meczach ligowych na stadionie Signal Iduna Park (źródło).

Borussia Dortmund jest dobrze znana ze swojej rzeszy oddanych fanów, którzy rozciągają się w całych Niemczech i poza nimi. Może poszczycić się jedną z najwyższych w Europie średnią frekwencją, a bilety na mecze u siebie są regularnie wyprzedane. Kibice są znani z niezachwianego wsparcia, nawet gdy zespół przeżywa trudne chwile.

Godne uwagi grupy fanów obejmują „The Unity”, założoną w 2000 roku jako sposób na zjednoczenie wszystkich kibiców BVB w ramach jednej organizacji parasolowej (źródło). Koordynują tifo na dużą skalę (pokazy z wykorzystaniem banerów lub flag) przed meczami i organizują wyjazdy na mecze wyjazdowe, aby zapewnić silne wsparcie na trasie.

W dni meczowe kibice śpiewają różne pieśni i piosenki poświęcone Borussii Dortmund – w tym słynne wykonanie utworu „You’ll Never Walk Alone” zapożyczonego od angielskiego klubu Liverpool FC, ale z pasją przyjętego przez kibiców BVB jako symbol jedności (źródło).

Tradycje rozciągają się także poza boiskiem; Spotkania przedmeczowe często odbywają się w tawernie Strobels w pobliżu Signal Iduna Park, gdzie kibice mogą zjeść Currywurst – lokalny przysmak – chłonąc atmosferę przed wyruszeniem na emocjonujące mecze piłkarskie.

1. Zdobycie pierwszego mistrzostwa Niemiec w 1956.
2. Zapewnienie sobie tytułu mistrzowskiego w 1957.
3. Zwycięstwo w DFB-Pokal po raz pierwszy w 1965.
4. Podnoszą swoje pierwsze w historii trofeum Pucharu Zdobywców Pucharów UEFA 1966.
5. Zdobycie trzeciego tytułu mistrza Niemiec pod okiem trenera Ottmara Hitzfelda w sezonie 1994-95 (źródło).
6. Utrzymanie tytułu Bundesligi dzięki pamiętnej kampanii w sezonie 1995-96 (w tym zwycięstwu nad Bayernem Monachium) (źródło).
7. Pokonanie Juventusu i zdobycie Ligi Mistrzów UEFA po raz pierwszy w historycznym sezonie 1996/97 (źródło).
8. Pod wodzą Jürgena Kloppa w latach 2010-2012 zdobywał kolejne tytuły mistrzowskie w Bundeslidze.
9. Ich emocjonujący powrót w ostatniej minucie przeciwko Maladze i dotarcie do półfinału UCL za kadencji Kloppa w kwietniu 2013 roku(źródło)
10. Emocjonalny mecz pożegnalny legendarnego bramkarza Romana Weidenfellera, kończący jego niezwykłą karierę w BVB, która trwała od Od 2002 r. do przejścia na emeryturę w maju 2018 r.